از نگرشهای خود، حامیان سرسختی بسازید
طرز فکر ما از طریق رفتارمان نمودار میشود. نگرشها آینه های ذهن هستند. آنها تفکر را بازمیتابانند. سالهای سال است که انسانها با دیگر همنوعان خود، از طریق چهره، بدن، صداها، و نه لغات، ارتباط برقرار میکند. ما هنوز به همان طریق احساسات و نگرشهای خود را نسبت به انسانها و دیگر چیزها بیان میکنیم.
شروط لازم برای یک سخنرانی خوب
تقریباً همه آرزو دارند از توانایی لازم برای ایراد یک سخنرانی بی نقص و درجه یک برخوردار باشند، با وجود این، کمتر کسی به این آرزو دست مییابد. بیشتر افراد سخنران خوبی نیستند. چرا ؟؟؟ دلیل آن ساده است. بیشتر مردم به بهای توجه بیش از حد روی نکات کوچک و کم اهمیت سخنرانی، از اصول بزرگ و مهم باز میمانند. وقتی خودشان را برای سخنرانی آماده میکنند، با انبوهی از تذکرات درونی روبرو میشوند؛ مانند "یادم باشد صاف بایستم"؛ "آرام باشم"؛ "دستهایم را تکان ندهم"؛ "نگذارم مردم بفهمند که از یادداشتهایم استفاده میکنم"؛ "مراقب باشم که اشتباه دستوری نداشته باشم، مبادا بگویم گاهاً، تلفناً و بگویم گاهی، تلفنی"؛ "یقهام مرتب باشد"؛ "بلند صحبت کنم ولی نه خیلی بلند" و ...
با این تفاصیل وقتی سخنران بیچاره از جایش بلند میشود تا صحبت کند، چه اتفاقی میافتد؟ وحشت سراپایش را میگیرد؛ طوماری از کارهای ممنوع را مانند چکش بالای سر خود گرفته و به همین خاطر موقع سخنرانی قاطی میکند! و سخنرانیاش ناموفق از کار درمیآید!
سخنران میبایست حواسش را به اصول مهم سخنرانی جمع کند. یعنی آگاهی از چیزی که میخواهد راجع به آن حرف بزند و اشتیاق شدیدی که برای گفتن آن به مردم دارد.
همه سخنرانان موفق در یک نکته مشترک هستند. آنها چیزی برای گفتن دارند که برای بیان آن به مردم سر از پا نمیشناسند.
اجازه ندهید اندیشههای منفی و مسائل پیشپا افتاده شما را از ایراد یک سخنرانی موفق باز دارد.
